داستان مردم چه میگویند؟

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﻡ، ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻣﺎﻥ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﻏﯿﺮ ﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ!ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟...ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ... : ﻓﻘﻂ ﺭﯾﺎﺿﯽ!ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ.ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ.ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭘﻮﻝ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﮐﻨﻢ.ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﻌﺶ ﻣﺎ ﺭﺩ ﺷﻮﯼ. ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺟﯿﺒﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﻨﻢ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ.ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺳﯿﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ. ﻫﻤﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﺷﮑﺴﺖ، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻭﺩﯼ؟...!ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺪﻝ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺨﺮﻡ، ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭﺳﻌﻢ، ﺗﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻧﻢ ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍ ﻣﺮﮔﻢ ﺩﻫﺪ.ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ.ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ.ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﺩ، ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ...ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ.ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﺤﺚ ﺷﺪ.ﭘﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ.ﺯﻧﻢ ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪ.ﺩﺧﺘﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﻪ ﺷﺪﻩ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣُﺮﺩﻡ.ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺮﺣﯿﻤﻢ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺧﻮﺩﺵ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯾﺶ ﺣﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﻨﮓ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...!ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ، ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ

تاریخ: چهار شنبه 8 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان تخیلی اماواقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان مرد بی جان

ﻣﺮﺩ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻣﺪ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺭﻭﯼ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻧﮏ ، ﺗﻮﯼ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﮕﯽ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﺩﻝ ﺧﻮﺩﺵ ، ﮐﺎﺭﺗﻦ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ، ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪ ، ﮐﻔﺸﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺯﯾﺮ ﺳﺮﺵ ، ﮐﯿﺴﻪ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪ ﺭﻭﯼ ﺗﻨﺶ ، ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﮐﺮﺩ ﻻﯼ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ، ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮﺩ ، ﻓﮑﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺩ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻫﺎ ، ﮐﺒﺮﯾﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻃﺮﺵ ﺭﺍ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺁﺗﺶ ﺯﺩ ﺩﺭ ﭘﺲ ﮐﻮﺭﺳﻮﯼ ﻧﻮﺭ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺟﺎﻥ ، ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎ ﻣﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﺮﺭﻧﮓ ، ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺑﻮﺩ ، ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺳﺮﺩ ﺗﺮ ، ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺗﺮ ﺷﺪ ، ﺑﺎﯾﺪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺎﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ..ﺭﻓﺖ ، ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ، ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺩﻟﺶ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ، ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺗﻠﺦ ﻣﺎﺳﯿﺪ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﻬﺎﯾﺶ ، ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺩﻟﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ ﻣﯿﺸﺪ ، ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ¤¤¤¤بقیه در ادامه مطلب¤¤¤¤

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 7 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان تخیلی اماواقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان حقیقتی پنهان

ﺩﺭﺍﺗﺎﻗﻮ ﻗﻔﻞ ﮐﺮﺩ ﭘﺮﺩﻩ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻭ ﮐﺸﯿﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ سیگار ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﮏ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﻬﺶ ﺯﺩ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻭ ﺩﻭﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﯿﺨﺖ ﻭ ﻣﺮﺩ,ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺳﺮﺥ, ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﺭﺧﻮﺗﻨﺎﮎ,ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺩﻭﺩ ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺗﻨﺒﻞ ﺳﯿﮕﺎﺭ,ﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﻣﻼﯾﻢ,ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻣﯿﺸﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ,ﺩﻭﺩ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺑﻠﻌﯿﺪ ﻭ ﺍﻭﻧﻮ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩﺵ,ﺧﻔﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﺎﻏﻮﺷﯽ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ,ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻓﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ....¤¤¤بقیه در ادامه مطلب ببینید¤¤¤

ادامه مطلب...

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان خنده تلخ سرنوشت

ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻟﻄﯿﻒ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﯾﻪ ﺭﺑﻊ ﺑﻪ ﺍﻭﻣﺪﻧﺶ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﺩﻡ ﺁﺩﻣﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﻣﻮ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺩﯾﮕﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭﮔﻮﺵ ﻫﻢ ﭘﭻ ﭘﭻ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﻮ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﺍﺻﻼ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﻤﺘﻮﻧﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﻗﺸﻨﮓ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﭼﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺑﯿﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ¤¤¤بقیه داستان در ادامه مطلب¤¤¤ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ ؟(ﻣﻬﻢ)ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺩﻝﺗﻮﻥ ﻫﺴﺘﻢ¤¤

ادامه مطلب...

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان شکلات تلخ

ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﯾﺪ ﮔﯿﺴﻮﺍﻧﺶ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺗﺮ -ﺳﻼﻡ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ....ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻪ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻐﻀﺶ ﺗﺮﮐﯿﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺷﺖ ﺍﺷﮑﺶ,ﺯﻻﻝ ﻭ ﻭ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍ ﭼﮑﯿﺪ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺵ -ﻣﺎﻣﺎﺍﺍﺍ..ﻧﻢ..ﻣﺎ..ﻣﺎﺍﺍ ﻧﻢ.... ﺻﺪﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﯾﺪ -ﺍ..ﭼﺮﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡ,ﮔﻢ ﺷﺪﯼ ؟ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻣﺎﻧﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻫﻖ ﻫﻖ,ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﻄﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﻣﺪﺍﻡ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﯿﺴﯽ ﺍﺷﮏ ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻐﻀﻢ ﮔﺮﻓﺖ¤¤¤بقیه داستان در ادامه مطلب¤¤¤ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ ؟(ﻣﻬﻢ)ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺩﻝﺗﻮﻥ ﻫﺴﺘﻢ

ادامه مطلب...

ارسال توسط نــاهـــــیــد

درد عاشقی

ﻫﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ,ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ,ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ, ﺗﻨﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩ,ﯾﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮﺵ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﭘﯿﭽﮏ ﺯﺭﺩ ﺭﻧﮓ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺵ,ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ,ﻋﻤﯿﻘﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻗﺒﻠﯽ,ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﻓﺮﻕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺮﺳﯿﺪ,ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻼﻗﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ,ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺩﺍﻍ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺑﺪﻫﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ,ﻃﺒﻖ ﯾﮏ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ,ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ,ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺵ ﺭﺍ,ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻣﻘﺼﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ,ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ.¤¤¤بقیه داستان در ادامه مطلب¤¤¤ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ؟(ﻣﻬﻢ)ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺩﻝﺗﻮﻥ ﻫﺴﺘﻢ

ادامه مطلب...

ارسال توسط نــاهـــــیــد

ترس؛نابودگر عش

ﮐﻨﺎﺭ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ، ﺑﺪﻭﻥ ﭼﺘﺮ ، ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ... ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﺵ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺩﺭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺸﺴﺖ ، ﺁﺩﻣﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺗﻨﻬﺎ ، -ﻣﻤﻨﻮﻥ -ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ... ﺣﻮﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﻑ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﺎﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﺷﺖ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻮﻧﺪﻥ ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ، ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﺰﻩ ، ﻭ ﺍﻭﻥ ﻟﺤﻈﻪ ، ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﻭ ﺗﻮﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩ ، ﻧﻔﺴﻢ ﺣﺒﺲ ﺷﺪ ، ﭘﺎﻡ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﭼﺴﺒﯿﺪ ﺭﻭﯼ ﺗﺮﻣﺰ ، -ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺪﻩ ؟ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺩﺯﺩﯾﺪﻡ ، -ﻧﻪ..ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ، ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ، ﺷﮏ ﻧﮑﺮﺩﻡ ، ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ.... ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ¤¤¤¤¤بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید¤¤¤¤¤ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ؟(ﻣﻬﻢ)ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﻨﺘﻈﺮﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺩﻝﺗﻮﻥ ﻫﺴﺘﻢ

ادامه مطلب...

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان صادقانه

ﺑﺎ ﺳﻼﻡ, ﺧﺪﺍ ﺟﺎﻥ,ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﺗﺎﻥ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺻﻔﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﺮﻕ ﻣﯿﺮﯾﺰﻡ ﺧﺪﺍﺟﺎﻥ,ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﺍﯾﻤﯿﻞ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﭼﮑﺶ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ,ﻫﻢ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻥ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ ﺗﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻥ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﯾﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﺎﻝ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻧﻨﻪ ﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻭ ﻫﺎﺩﯼ ﻭ ﺣﺴﯿﻦ ﻭ ﺯﻫﺮﺍ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻭ ﻧﻨﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻭ ﺗﺎ ﭘﺸﺘﯽ ﻧﻮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﺁﻗﺎ ﺑﺰﺍﺯ, ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ ﺯﻫﺮﺍ ﺑﺮﺍﻣﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﯾﮏ ﮐﻤﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻣﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﺳﺖ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﺗﻮﯼ ﺣﯿﺎﻁ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺎ ﺁﺟﺮ ﺳﺎﺧﺘﺘﺶ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮﺭﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻤﯿﻞ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﭘﯿﺶ ﺭﺿﺎ ﺗﺮﻣﺰﯼ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﭘﻮﻝ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺭﯾﻢ¤¤¤¤¤بقیه داستان در ادامه مطلب¤¤¤¤¤

ادامه مطلب...

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان شگردپسرک درمقابل نادرشاه

ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﻋﺰﻡ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﻣﯽﺭﻓﺖ.ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭘﺴﺮ ﺟﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯽ؟ ﻗﺮﺁﻥ. -ﺍﺯ ﮐﺠﺎﯼ ﻗﺮﺁﻥ؟ -ﺍﻧﺎ ﻓﺘﺤﻨﺎ.… ﻧﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺁﯾﻪ ﻓﺘﺢ ﻓﺎﻝ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺯﺩ. ﺳﭙﺲ ﯾﮏ ﺳﮑﻪ ﺯﺭ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﺍﺑﺎﮐﺮﺩ. ﻧﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮ ﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﯼ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ. ﻧﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ ﻧﺎﺩﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﻧﺎﺩﺭ ﻣﺮﺩﯼ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻮﻝ ﻣﯽﺩﺍﺩ ﯾﮏ ﺳﮑﻪ ﻧﻤﯽﺩﺍﺩ.ﺯﯾﺎﺩ ﻣﯽﺩﺍﺩ. ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻧﺎﺩﺭ ﻧﺸﺴﺖ.ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﭘﻮﻝ ﺯﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﯾﺨﺖ. ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻔﺮ ﺑﺮ ﺣﺮﯾﻒ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﮔﻮﺭﮐﺎﻧﯽ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪ

تاریخ: دو شنبه 6 آذر 1391برچسب:داستان شگردپسرک درمقابل نادرشاه,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان تخیلی اماواقعی,داستان آموزنده,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان امید

ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻩ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺁﺏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺩﻭﺭﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ، ﺍﻭ ﺑﺎ ﺑﯿﻘﺮﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ، ﺍﻭ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺩﻭﺧﺖ، ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﮐﻤﮏ ﺑﯿﺎﺑﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ. ﺳﺮﺁﺧﺮ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﺍﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺴﺎﺯﺩ.... ﺗﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺍﻧﺪﮐﺶ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ، ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻏﺬﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ، ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﯾﺎﻓﺖ، ﺩﻭﺩ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﯿﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ:ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﯽ؟ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﺁﻥ ﻣﯽﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ. ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﻄﻮﺭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ؟ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﺩﻭﺩﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﯼ، ﺩﯾﺪﯾﻢ!

تاریخ: دو شنبه 6 آذر 1391برچسب:داستان فقر,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان تخیلی اماواقعی,داستان آموزنده,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان فقر

ﺭﻭﺯﯼ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ، ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺩﻩ ﺑﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﻘﯿﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺁﻥ ﻫﺎ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﻘﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺳﻔﺮ ، ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﭘﺴﺮﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﻧﻈﺮﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻣﺎﻥ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ؟ ﭘﺴﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﭘﺪﺭ....! ﭘﺪﺭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺁﯾﺎ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﯼ ؟ ﭘﺴﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ! ﭘﺪﺭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﯽ ؟ ﭘﺴﺮ ﮐﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﺳﮓ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎ.ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﺎﻥ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﻫﺎﯼ ﺗﺰﺋﯿﻨﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺣﯿﺎﻁ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯾﺶ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻍ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎﺳﺖ! ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﭘﺴﺮ ، ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﻨﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﭘﺴﺮ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩ:ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ ﭘﺪﺭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﯼ ﻣﺎ ﻭﺍﻗﻌﺄ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﻘﯿﺮ ﻫﺴﺘﯿﻢ! !!!